Dag 3 – Maandag 9 Maart – Het lijkt wel Zondag.

Veel verschil met gisteren zal het niet maken, deze door velen zo verguisde Maandag. We zijn een stuk later uit de kribbe, zo rond half zeven. In de goede oude tijd kwam dan het zonnetje al boven de horizon van palmbomen uitpiepen, maar wegens het naar voren halen van DST (zomertijd) moeten we daar nu nog zeker een uur op wachten. Dat uurtje slaan we dus maar stuk met het ontbijt. Daarna gaan we ieders ons eigen weegs, Marion achter de laptop voor wat thuiswerk en ik maak me op voor een sportdag. Tennissen, bowlen, misschien nog even in de batting cage (om toch een beetje Michael66, mede Floridaforum.nl moderator die hier op dit moment op Baseballsafari is, gevoel te krijgen), een paar rondjes op de green en ter verkoeling een paar baantjes in de waterbak. En dat allemaal binnen de muren van ons eigen landgoed. Wat is de techniek toch mooi.

 

Als de ochtendsessie voor sporters en werkers achter de rug is gaan we op pad voor wat boodschappen en de lunch. Eerste stop is de Publix (niet de buurtsuper, maar een klein eindje verderop richting US27, die behoorlijk groter is) voor wat brood, Krispy Kreme donuts en dingen die we vergeten zijn, en nu prompt weer vergeten  🙂 en ook hier blijkt de pinpas nog niet door het nieuwe systeem herkent te worden, dus komt de Visa weer op de proppen. Weer geen cashback. Omdat we echte cultuursnuivers zijn duiken we ook nog even het aanpalende winkeltje in voor een exclusief Amerikaans product. Wat we op het oog hadden is hier niet te koop, maar we vinden een goede vervanger, wel van een ander soort, maar in onze ogen minstens zo authentiek. Aangezien ze ook hier het nieuwe betaalsysteem hebben (winkeltje is van Publix), is ook hier de pinpas nutteloos.

De volgende halte is de winkel van Walton, waar ik Marion uit de auto gooi en zelf een bezoekje breng aan buurman Lowes. De Chevy werd geleverd met een hele serie sleutels en afstandsbedieningen verzegeld aan een staalkabel en die bos wil ik even opdelen tot een meer broekzakvriendelijk exemplaar, dus moet ik een paar nieuwe staalkabeltjes o.i.d scoren om ze weer toonbaar in te leveren over 2 weken. Het word o.i.d., want losse staalkabeltjes hebben ze niet, alleen hele sets met krimptangen erbij, en dat word me te kostbaar. Dus gaan er voor minder dan 1 dollar een paar grote sleutelringen mee, dat moet ook kunnen. En een speciale dop voor de doppenset, die ik node miste bij de revisie van de Harley van een vriend. Dat overkomt me dus niet meer. Hier werkt de pinpas gelukkig naar behoren, en kan ik toch nog wat harde dollars uit de selfscan trekken.

 

Terug bij de buren vindt ik de vrouw bij de vrouwenafdeling met een stapeltje vrouwenkleding over de armen, dus ook zij is geslaagd. Wat ook erg geslaagd is, is dat ze ook ontdekt heeft waarom we gisteren de lekkere taartjes niet konden vinden. Deze lekkernijen waren namelijk in de aanbieding, Rollback ! NOW 50 ¢ !!, en stonden op een megagrote ronde display direct bij de ingang, zodat je er nauwelijks ongezien voorbij kon lopen. Ik wijt het maar aan de jetlag dat dat ons toch gelukt is gisteren. Dus voor alle liefhebbers; de Old Fashioned Pie is gewoon nog verkrijgbaar bij Walmart 🙂

Ook bij Walmart werk de pinpas naar behoren, en verdwijnen ook hier weer wat ultragoedkope dollars in de knip en steken we de parkeerplaats over voor de meeneemlunch van dezelfde leverancier als gisteren, die we poolside nuttigen, met een fijn bakkie leut. De temperatuur (bijna 30°) rechtvaardigt een koele duik en weinig activiteit en zo komen we de middag gerieflijk door tot etenstijd. En etenstijd brengen we vandaag door bij alweer een favoriet; Texas Roadhouse.

Ondanks het toch redelijke vroege tijdstip zijn er meer mensen op het idee gekomen om dit te doen, want het is er al behoorlijk druk, zo druk zelfs dat de wachttijd tot zeker een half uur is opgelopen. Ook deze keer is het plan om “to call ahead for seating” weer op niets uitgelopen, maar het avondzonnetje en de fijne temperatuur maken het wachten goed draaglijk. En de beloning is een heerlijke biefstuk, in onze ogen de beste van alle bekende steakrestaurants in de omgeving, en ter plaatse besluiten we dan ook om de traditie, eerste en laatste avond Outback, maar per direct te laten vallen. De reden voor die traditie, de Seared Ahi Tuna is in mijn ogen niet meet wat het ooit geweest is (andere bereiding, aankleding en saus) en de steaks uit Texas zijn gewoon lekkerder dan die uit Australië. Zo ook deze keer weer, superzachte Filet Medaillons met een heerlijk pepersausje.

Na de uitstekende maaltijd vinden we bij Target aan de overkant de gezochte en bestelde legale drugs en vullen we bij de likeurwinkel ernaast nog even de maneschijnvoorraad voor thuis aan voordat de koffie “thuis” roept. Onder de koffie kijken we naar een nieuwe aflevering van één van onze favoriete series; Scorpion, gevolgd door NCISLA en duiken we dan, figuurlijk natuurlijk, onder de wol. Morgen staat een eerste bezoek Daytona op de rol, maar daarover (over?)morgen meer.