Dag 6 – Donderdag 12 Maart – De muis gaat op de schop.

Het is mooi laat geworden gisteravond, nog later dan de dag ervoor toen we laat thuis waren. Reden ?? De notoire TV verslaving heeft daar goed aan mee geholpen. En op de Ipad staat een heel seizoen van de nieuwe serie How to Get Away with Murder die bij ons prima in de smaak valt, maar niet meer in het opneemprogramma van de HDR past (we nemen al te veel op), dus die hebben we maar via Itunes aangeschaft, en dan moet je (ik nu, Marion op de vluchten) hem kijken ook. Maar de hoofdreden dat het zo laat word is het succesvol bijwerken van het reisblog, met foto’s, video’s en al. Ik ben weer helemaal bij, en daar moet op gedronken worden, en de pittige kaneelwhisky smaakt.

Maar het blijft de hele avond en nacht ruim boven de 20 graden, dus het is geen straf om wakker te zijn en buiten te zitten, al koelt het iets af na de hevige regenbui na middernacht. Maar we maken ondertussen wel wat plannen voor vandaag, hoewel de hoofdmoot weer uit luieren, zonnen, zwemmen en toveren met alle aanwezige apparatuur zal bestaan. Maar enige activiteit is niet uitgesloten. We doen weer een rondje shoppen en beginnen bij het huis van de bekendste inwoner van Florida.

De beroemdheid met de grote oren woont in Downtown Disney, en hoewel we bezoeken aan de gemeente van burgermeester Walt normaal beperken tot die van voorbijgaande aard, hebben we vandaag toch 2 redenen gevonden om het episch centrum aan te doen. Eén voor ons zelf, en één op verzoek. En episch is het want waar normaal duizenden parkeerplaatsen zijn is het nu één grote zandbak. Muizen en aanverwanten vinden dat niet erg, maar de argeloze bezoeker schrikt er toch van. De automobiel mag nu staan op een plek ‘where no man has ever been before’, de parkeerplaats voor de slaven en slavinnen van Master Walt, hier castmembers genoemd. En er is nog een plekje achter de tent van de zonnige Canadese acrobaten die hier een vaste show hebben. And that’s it, voorlopig. Want er is sinds Oktober (toen alles nog ‘gewoon’ was) al een monstergrote parkeergarage opgericht, dus het gaat razendsnel.

Nadeel (maar later ook voordeel) is wel dat ze het hele gebied in één keer aanpakken, en er tussen de circustent aan Westside en de ingang van Marketplace een honderden meters lange schutting staat, en je dus altijd een fraai stuk moet wandelen voor dat je binnen bent. En nog veel verder als je, zoals wij, bij verschillende winkels moet zijn, die allebei aan het uiteinde van Downtown Disney zitten. De stappenteller van de Zes geeft dan ook ruim 2½ kilometer aan als we weer terug bij de auto zijn. Maar wel mèt een mooi HD hoesje voor die Zes, de gevraagde golfpet van Mickey èn allebei een lekkere Mocha Frappuccino achter de kiezen. Daar is het ook echt weer voor.

De koppakking is inmiddels zo lek als een mandje (temp. ±29 °) dus sprinten we met de vensters open richting Lake Buena Vista Factory Stores voor het reguliere bezoek aan de hut van Tom. Niet die van Oom Tom, maar zijn neefje Tommy uit Elmira NY, met de bekende achternaam Hilfiger. Marion is al wat jaartjes fan van zijn kleding en de garderobe wordt dan ook regelmatig aangevuld cq vervangen. Verder heeft LBVFS ons weinig te bieden, dus vervoegen we ons een stukje verderop aan de 535 voor het dagelijkse Walmart bezoekje. We moeten nog wat water en wat snekkies, maar de laatstgenoemde is er niet van het goeie soort en de 2½ gallon waterkannen met kraantje hebben ze hier niet. Er was nog iets wat we moesten hebben, maar kunnen er niet opkomen, dus dreigt het een kooploze missie te worden, heel ongewoon bij Walmartbezoek. Maar dan zie ik nog wat werkkleding waar ik al een poosje naar op zoek was, en slecht het juiste stofje van kon vinden. Maar dit is precies waar ik naar op zoek was (en me verbaas dat we het nog nooit eerder ontdekt hadden), dus gaan er een handvol exemplaren mee naar Zwolle. Toch nog wat gekocht, en gecashbackt, bij Walmart 🙂

En dan is het via afhaalluncher Taco Bell in één streep naar Primrose Drive waar airco, terras en zwembad met smart op ons wachten, en wij niet kunnen wachten om daar gebruik van te maken. Het normale middagprogramma dus, totdat het weer tijd is om de woonstee te verlaten voor voedsel. Wat dat wordt gaan we vanmiddag wel verzinnen. Ondertussen komt er bericht uit het Noorden dat we vanavond laat, of vannacht vroeg, bezoek kunnen verwachten, dus zullen we ook vandaag weer niet vroeg in de bedstee belanden. Maar ‘whatever’, we hebben tenslotte vakantie.

De maaltijd van vanavond word een goedkope, want dat is één van de kenmerken van het Old Fashioned Home Cooked Food dat ze bij Cracker Barrel serveren. En het is nog goed te eten ook. Marion moet minimaal 1 keer per vakantie een schijf Sugar Cured Ham tot zich nemen en zelf wandel ik meestal de hele kaart over, zo ook vandaag. Ik kan niet kiezen tussen gegrilde kat of kruidige vis, dus neem maar een combi daartussen, en die smaakt prima. En met de geserveerde drankjes en garnituur zijn we klaar voor wel 30 dollar inclusief de gebruikelijke 20% fooi.

En we zijn binnen een uur uit en thuis, ook wel zo gemakkelijk. Daar koffieën we nog wat na met een Krispy Kreme donut met groenwitte sprinkles (het is bijna St. Patricks Day) en werpen ons dan op The Blacklist en Elementary. En wachten geduldig op onze gast uit het Hogen Noorden. Daarover morgen meer.